Η κατάληψη της Δερβενίων 56 ξεκίνησε τον Σεπτέμβρη του 2015 ως κέντρο αγώνα και αλληλεγγύης, σε μια συνθήκη όπου το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα ήταν (και παραμένει) ένα εξαιρετικά κρίσιμο πεδίο κοινωνικών και ταξικών ανταγωνισμών. Μέχρι τα μέσα του Ιουνίου του 2016 η κατάληψη λειτούργησε κυρίως ως βάση δράσεων έμπρακτης αλληλεγγύης, επικεντρώνοντας στην συγκέντρωση, αποστολή και διανομή ειδών πρώτης ανάγκης, ρούχων και φαρμάκων. Έκτοτε η διανομή ειδών πρώτης ανάγκης εντός του χώρου της κατάληψης έχει σταματήσει, και συγκεντρώνονται μόνο συγκεκριμένα είδη για αποστολές σε ομάδες αλληλεγγύης σε νησιά και καταλήψεις στέγης της Αθήνας, απόφαση η οποία στηρίχτηκε σε πολλούς και διάφορους προβληματισμούς, τόσο πρακτικούς όσο και πολιτικούς.
Όταν δεν συμβαδίζει με τη δημιουργία τόπων αλληλοκατανόησης, συντροφικότητας και κοινών αγώνων, η αλληλεγγύη κινδυνεύει να πάρει τα χαρακτηριστικά της φιλανθρωπίας, στόχος της οποίας είναι η αναπαραγωγή της εξάρτησης και η συντήρηση των δομών της εξουσίας. Αυτό που επιζητούμε δεν είναι να αλλοτριωθούμε από την κυρίαρχη γλώσσα της φιλανθρωπίας ή τη λογική της παροχής υπηρεσιών, αλλά να μπορέσουμε όσο είναι δυνατόν να προτάξουμε την αλληλεγγύη με το ελευθεριακό της πρόταγμα και περιεχόμενο, αυτό που εμπεδώνει σχέσεις αμοιβαιότητας και ισοτιμίας, στοχεύοντας σε κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών για τη χειραφέτηση όλων μας και την κοινωνική απελευθέρωση.
Με γνώμονα τα παραπάνω και διαβάζοντας μια πολιτική συγκυρία όπου οι μετανάστες δεν είναι πια σε κατάσταση μετάβασης, αλλά μένουν στη γειτονιά μας σε καταλήψεις, είναι υπό μετεγκατάσταση σε ξενοδοχεία και ξενώνες, στοιβάζονται σε καταυλισμούς σε άθλιες συνθήκες, κινούνται κάτω από το θεσμικό ραντάρ σε σπίτια, πλατείες και δωμάτια, βρίσκονται σε καθεστώς επισφάλειας και εγκλωβισμού, με αιτήματα, αγωνίες και αγώνες, προσπαθούμε να δούμε πώς μπορούμε να είμαστε στην πράξη όσο μπορούμε πιο κοντά στη θεωρία. Θεωρούμε πως μέσα από τις καταλήψεις στέγης, τα κοινωνικά κέντρα και τα υπόλοιπα ανοιχτά εγχειρήματα και δράσεις μπορεί να υπάρξει η δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ των ίδιων των προσφύγων και μεταναστών, των αλληλέγγυων και της γειτονιάς, και η δυνατότητα της αυτοοργάνωσής μας μέσα από την οποία όλες και όλοι θα μπορούμε να συναποφασίζουμε και να αυτοδιαχειριζόμαστε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας.
Η κατάληψη παραμένει ανοιχτή μέσα από τις συνελεύσεις της, μέσω των εγχειρημάτων που φιλοξενεί και μέσω των δράσεων της. Στο χώρο αυτό θέλουμε να δημιουργήσουμε συνθήκες γόνιμου διαλόγου, πολιτικής οργάνωσης και δράσης. Αντιπαλεύοντας τους περιορισμούς της γλώσσας, την έμφυλη δομή εξουσίας και τους διαχωρισμούς εντοπιότητας και κουλτούρας, θέλουμε να απελευθερώσουμε την πληροφορία και να μοιραστούμε τα εργαλεία (πολιτικά, τεχνολογικά, τεχνικά και γλωσσικά) που θα μας ενδυναμώσουν. Θέλουμε σταδιακά η κατάληψη να μετατραπεί σε τόπο συνάντησης, συζητήσεων, οργάνωσης, αυτομόρφωσης και ελεύθερης πρόσβασης στην πληροφορία, όπου θα μπορούμε όλοι εμείς, αλληλέγγυες, μετανάστριες, πρόσφυγες, συλλογικότητες, άτομα που βλέπουν τον εαυτό τους ως μέρος του ανταγωνιστικού κινήματος, να έρθουμε πιο κοντά με όρους οριζοντιότητας, ισοτιμίας και αλληλοσεβασμού.
Στηρίζουμε τους αγώνες των μεταναστριών και των προσφύγων για ελευθερία μετακίνησης και αξιοπρεπή διαβίωση, γιατί αναγνωρίζουμε σε αυτούς και στοιχεία από τους δικούς μας αγώνες. Πολεμάμε μαζί με τους καταπιεσμένους σε όλο τον κόσμο ενάντια σε σύνορα, κυβερνήσεις, κράτη και κεφάλαιο καικαλούμε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας να αναγνωρίσει στον αγώνα των προσφύγων και μεταναστριών για ελευθερία και αξιοπρεπή διαβίωση τον αγώνα καθεμιάς και καθενός μας ενάντια στην εξουσία, ενάντια στην κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Αυτοογανωμένη Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης σε Πρόσφυγες και Μετανάστες/ριες
25/11/2016